ملهم از شعر رود اشک{خانم دکتر اختصاری}

خسته ام از گذر ثانیه ها
زندگی میکنم از ناچاری
خسته از شهر غبار آلودم
خسته از روز و شب تکراری

در و دیوار به من میخندند
سر هر کوچه شدم آواره
مردم شهر به من میگویند
شاعر ِ دربه در و بیچاره

شده دنیا قفسی از آهن
دل مردم همگی پوسیده
همه نیرنگ و همه مکر و ریا
ساقه ی مهر خدا خشکیده

خسته ام، خسته ام از صبر خدا
غصه و غم شده هم آغوشم
دیده ام اشک یتیمان اما
گوشه ی خلوت خود خاموشم

لحظه ها ثانیه ها میگذرد
بی کس و خسته ام و دلگیرم
آرزوها شده مانند سراب
در جوانی من از عالم سیرم

همه خوابند در این شهر سیاه
دل ِ من غرق در این بی تابیست
مونسم اشک در این ظلمت بود
قصه ی شب پُر ِ از بی خوابیست

من و یک آیینه در کنج اتاق
پیرمردی شده آن تصویرم
شده تقدیر همین بخت سیاه
عاقبت با غم خود میمیرم